آرتروز گردن | علائم، علت و درمان

آرتروز گردن عارضه‌ای است که تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگر تابه‌حال درد گردن یا شانه داشته‌اید، ممکن است علاقه‌مند باشید در مورد این بیماری رایج بیشتر بدانید. استئوآرتریت گردن، همچنین به عنوان اسپوندیلوز گردنی شناخته می‌شود، نوعی استئوآرتریت است که مفاصل و دیسک‌های گردن را درگیر می‌کند.

این وضعیت عمدتاً به دلیل ساییدگی و پارگی ساختارهای مفصلی در طول زمان، اغلب به دلیل افزایش سن، استفاده بیش از حد یا ترومای گذشته ایجاد می‌شود. در این مقاله، به طور مفصل به بررسی آرتروز گردن، علل آن، علائم مرتبط و گزینه‌های درمانی موجود می‌پردازیم.

فیزیوتراپی آرتروز گردن

آرتروز گردن چه بیماری است؟

آرتروز گردن یک  است که مهره‌ها، دیسک‌ها و رباط‌های گردن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این یک بیماری مرتبط با افزایش سن است که به عنوان اسپوندیلوز گردنی نیز شناخته می‌شود. هفت مهره قسمت گردنی گردن (ستون فقرات گردنی) را تشکیل می‌دهند که از پایه جمجمه شروع می‌شود. ساییدگی غضروف و استخوان‌ها بر ستون فقرات و به ویژه دیسک‌های بین مهره‌ای گردن تأثیر می‌گذارد. این دیسک‌ها به‌مرورزمان نازک می‌شوند و توانایی جذب ضربه را از دست می‌دهند. این یک بیماری بسیار شایع است که با افزایش سن بدتر می‌شود. (حدود ۸۵ تا ۹۰ درصد افراد ۶۰ ساله و بالاتر مبتلا می‌شوند)

علائم آرتروز گردن

اکثر افراد مبتلا به آرتروز گردن علائم قابل توجهی ندارند.  هنگامی اولین علائم رخ می‌دهند، می‌توانند شامل درد و سفتی در گردن و گاهی اوقات سردرد باشند.  علائم  آرتروز گردن می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. گاهی اوقات گردن درد می‌تواند به شانه‌ها، بازوها و دست‌ها سرایت کند.  سفتی گردن در هنگام بیدارشدن از خواب یا پس از یک دوره عدم تحرک شایع‌تر است. سردرد معمولاً پشت سر را درگیر می‌کند و به سمت جلو حرکت می‌کند.

اگر آرتروز گردن باعث کاهش فضای اطراف نخاع شود، ممکن است ریشه‌های عصبی که از ستون فقرات عبور می‌کنند فشرده شوند. در این شرایط، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • ضعف، بی‌حسی، احساس سوزن‌سوزن در اندام تحتانی و فوقانی
  • عدم هماهنگی
  • درد در اندام‌ها

علل آرتروز گردن

افرادی که بیشترین خطر ابتلا به آرتروز گردن را دارند، افرادی هستند که از نظر ژنتیکی مستعد هستند، افرادی که در هنگام تصادفات رانندگی یا فعالیت‌های حرفه‌ای/ورزشی دچار ضربه به گردن شده‌اند (اول و مهم‌تر از همه ضربه شلاقی) و افرادی که چندین سال شغلی را انجام داده‌اند. فشار بیش از حد بر این بخش از ستون فقرات، هم از نظر تلاش مرتبط با حرکات (حمل‌ها، آجرکاری‌ها و غیره) و هم از نظر وضعیت‌های غیرفیزیولوژیکی که ساعت‌ها در روز حفظ می‌شوند (کارهای اداری، خیاط‌ها، اتوها و غیره).

استئوآرتریت گردنی با افزایش سن رخ می‌دهد؛ زیرا غضروف در ستون فقرات گردنی (ستون فقرات گردنی) تحلیل رفته و فرسوده می‌شود.

علل احتمالی عبارت‌اند از:

  • کم آبی دیسک‌های بین مهره‌ای؛ در داخل دیسک‌های ستون فقرات یک ماده ژل‌مانند وجود دارد که می‌تواند به‌مرورزمان خشک شود. این باعث افزایش تماس بین استخوان‌های مهره‌ها و ایجاد درد می‌شود
  • خارهای استخوانی (استئوفیتها)؛ بدن ممکن است تلاش کند تا استخوان اضافی را رشد دهد تا ستون فقرات قوی‌تر شود. این خارهای استخوانی می‌توانند ریشه عصبی و نخاع را نیشگون بگیرند.
  • فتق گردنی؛ دیسک‌های بین مهره‌ای می‌توانند ماده جاذب شوک (نوکلئوس پالپوزوس) را که به بیرون می‌ریزد از دست بدهند که به این فرایند فتق دیسک (برآمدگی) می‌گویند. مواد ژلاتینی که از دیسک خارج می‌شود می‌تواند طناب نخاعی و اعصاب را فشرده کند و در ابتدا علائمی شبیه به آرتریت گردنی ایجاد کند.
  • رباط‌های سفت؛ رباط‌ها طناب‌های فیبری هستند که استخوان‌های مهره را به یکدیگر متصل می‌کنند. آنها می‌توانند با گذشت زمان سفت شوند و بر حرکت گردن تأثیر بگذارند و انعطاف‌پذیری آن را کاهش دهند.

صدمات و استفاده بیش از حد در یک تصادف رانندگی که به رباط‌های گردن آسیب رسانده است، می‌تواند روند پیری را تسریع کند. استفاده بیش از حد به دلیل یک شغل خاص یا فعالیت تکراری که شامل حرکت‌دادن گردن یا بلندکردن وزنه‌های سنگین است نیز می‌تواند باعث سایش زودرس شود.

عوامل خطر

عوامل خطر اصلی برای آرتریت گردن عبارت‌اند از:

  • سن
  • آسیب‌های گردن
  • فعالیت‌های کاری که شامل حمل بارهای سنگین، ورزشکار یا رقصنده حرفه‌ای بودن، تمرین هنرهای رزمی است
  • عوامل ژنتیکی (سابقه خانوادگی)
  • دود
  • اضافه‌وزن داشتن

همچنین در مورد قوز گردن نیز بیش‌تر بخوانید!

جراحی گردن

عواقب آرتروز گردن

مشابه کمردرد، آرتروز گردن یک آسیب‌ی است که با زوال سطوح استخوانی مهره‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای غضروفی که آنها را از هم جدا می‌کند، مرتبط است که در اثر سایش ایجاد می‌شود. به طور خاص، هفت مهره اول ستون فقرات تحت تأثیر آرتروز گردن قرار می‌گیرند.

با پیشرفت بیماری، دیسک‌های بین مهره‌ای نازک‌تر، تغییریافته و رنج می‌برند، گاهی اوقات تا حد شکستن و یا ایجاد فتق (بیرون آمدن بخشی از دیسک از موقعیت طبیعی خود)، در حالی که سطوح دیسک مهره‌ها که کمتر توسط دیسک‌های بین مهره‌ای محافظت می‌شوند، فرسایش می‌یابند. این انحطاط استخوانی باعث می‌شود که حرکات ستون فقرات گردنی کمتر “مایع” شود و تحریک و التهاب ساختارهایی که از آن حمایت می‌کنند (به ویژه عضلات و رباط‌ها) را تسهیل می‌کند.

علاوه بر این، در تلاشی برای ترمیم خود، سطوح مهره‌ها می‌توانند «استئوفیت» تولید کنند که مربوط برآمدگی‌های کوچک نابجای استخوانی است که بیشتر مانع از لغزش مهره‌ها بر روی مهره‌های همسایه در حین حرکات خم‌شدن، اکستنشن و پیچش گردن می‌شود و باعث تسهیل حرکت موضعی می‌شود. فرایند التهابی، ایجاد انقباضات عضلانی و در شدیدترین موارد، آسیب به اعصاب نخاعی، به ویژه در ناحیه گردن بسیار زیاد است.

ایجاد فتق دیسک‌های بین مهره‌ای گردنی نیز می‌تواند عواقب شدیدی داشته باشد، زیرا می‌تواند اعصاب سفالیک و/یا نخاع موجود در کانال مهره‌ای را تحت‌فشار قرار دهد و بسته به ساختارهای عصبی خاص درگیر، درد شدید و علائم عصبی در انواع مختلف ایجاد کند.

علائم آرتروز گردن

دست کم نگرفتن آرتروز گردن هم برای جلوگیری از ناراحتی که می‌تواند عملکرد و کیفیت زندگی را در طول روز تا حد زیادی محدود کند و شما را از خواب آرام در شب باز دارد و هم برای جلوگیری از آسیب‌های عصبی بالقوه شدید و غیرقابل‌برگشت ضروری است.

به این دلایل، هر دردی با شدت مشخص و بدون علت مشخص که در ناحیه پشت گردن ظاهر می‌شود و اغلب تا شانه‌ها و بازوها کشیده می‌شود، باید همیشه مورد توجه پزشک قرار گیرد و در صورت لزوم با بررسی‌های ابزاری بررسی شود. هدفمند، مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).

بررسی بالینی با مطالعات تصویربرداری مانند CT یا MRI به ویژه در افراد بالای ۵۰ سال مهم است، زمانی که این اختلال به مدت چند روز ادامه می‌یابد، به طور مکرر عود می‌کند ویا با علائم دیگری همراه است، مانند:

  • سوزن‌سوزن‌شدن و از دست دادن قدرت در بازوها و دست‌ها یا در پاها تا پاها
  • سردرد شدید، همراه یا بدون حالت تهوع و اختلالات بینایی
  • مشکلات تکلم
  • تب و ضعف عمومی
  • تحریک‌پذیری و خستگی

در صورت وجود علائم عصبی در بازوها و یا پاها، انجام بررسی هدایت عصبی محیطی، به‌عنوان‌مثال، با انجام آزمایش پتانسیل برانگیخته نیز ممکن است مفید باشد.

تشخیص آرتروز گردن

در صورت وجود علائم معمول آرتروز گردن، بهتر است ابتدا تحت معاینه ارتوپدی قرار بگیرید. در نهایت با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن و تصویربرداری تشدید مغناطیسی، معاینات عمیق‌تر انجام خواهد شد. اغلب، اشعه ایکس استاندارد برای ثبت وجود آرتروز گردن کافی است، در حالی که هرگونه مشکل بافت نرم، مانند فتق و فشرده‌سازی ریشه‌های عصبی، تنها با تصویربرداری رزونانس مغناطیسی به‌وضوح مشخص می‌شود. علاوه بر این، یک ویزیت برای ارزیابی مشکلات عصبی یا الکترومیوگرافی ممکن است مفید باشد. الکترومیوگرافی مخصوصاً برای بیمارانی مورد توجه قرار می‌گیرد که علیرغم اینکه هیچ تغییر قابل توجهی از تصاویر رادیوگرافی ظاهر نمی‌شود، از درد مداوم شکایت دارند.

همچنین بخوانید: متخصص ارتوپد در تهران کیست؟ چه ویژگی‌هایی دارد؟

آرتروز گردن

درمان آرتروز گردن

هنگامی که مشخص شد که واقعاً آرتروز گردن است، پزشک می‌تواند راهبردهای درمانی مختلفی را با هدف کنترل علائم، کاهش خطر عود و در صورت امکان از بین بردن تغییرات استخوانی در سطح آرتروز پیشنهاد کند. مهره‌ها یا دیسک‌های بین مهره‌ای که می‌تواند باعث ایجاد عوارض ثانویه شود.

برای پرداختن به این جنبه آخر، به طور کلی باید به جراحی متوسل شد که از نظر پیچیدگی و خطر در رابطه با نوع تغییرات آناتومیکی موجود متفاوت است، اما خوشبختانه در اقلیت کوچکی از موارد ضروری است.

اکثریت قریب به‌اتفاق افرادی که از گردن درد ناشی از آرتروز رنج می‌برند، به لطف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) که از طریق دهان مصرف می‌شوند، می‌توانند درد ناشی از حملات حاد را تحت کنترل خود نگه دارند.

اگر علائم شما در طول زمان بدون درمان برطرف نشد، پزشک ممکن است برخی از روش‌های زیر را پیشنهاد کند.

روش‌های غیرجراحی اولین گزینه هستند. داروهایی مانند موارد زیر بسیار موثر هستند:

  • شل‌کننده‌های عضلانی مانند سیکلوبنزاپرین برای کاهش اسپاسم گردن
  • داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی
  • کورتیکواستروئیدها و تزریق استروئید (در صورت شدید بودن درد)
  • فیزیوتراپی برای شل کردن عضلات گردن و شانه.
  • کشش گردن – برای کاهش فشار روی دیسک‌های ستون فقرات و ریشه‌های عصبی
  • سایر داروها مانند داروهای صرع و داروهای ضدافسردگی برای تسکین گردن درد ناشی از آسیب عصبی مفید هستند.

داروهای DIY و شیوه زندگی

اگر از اسپوندیلوز گردن یا استئوآرتریت خفیف رنج می‌برید، می‌توانید برخی از درمان‌های خود را انجام دهید، مانند:

  • ورزش بدنی و پیاده روی روزانه می‌تواند درد گردن و کمردرد را کاهش دهد.
  • مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن و سایر NSAIDها (داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی)
  • برای کاهش تنش در عضلات گردن و کاهش درد از گرما استفاده کنید.

عمل جراحی  آرتروز گردن

اگر علائم بدتر شوند و با درمان غیرجراحی برطرف نشوند، جراحی ممکن است به گزینه‌ای برای بررسی تبدیل شود. اگرچه جراحی برای این بیماری بسیار نادر است، اما اگر علائم شامل ضعف در بازوها یا پاها به دلیل مشکلات عصبی باشد، ممکن است مورد توجه قرار گیرد. اگر آزمایش‌های تشخیصی، مانند MRI، نشان دهند که شما تحت‌فشار و فشار ریشه عصبی روی نخاع هستید، جراحی ممکن است به کاهش علائم کمک کند. جراح ارتوپد می‌تواند تکنیک‌های جراحی زیر را انجام دهد تا:

  • برای کاهش فشار از ریشه عصب نخاعی، فتق دیسک یا خار استخوان یا بخشی از دیسک را بردارید.
  • بخشی از مهره را بردارد.
  • انجام آرترودز مهره‌های گردنی (همجوشی استخوان‌های گردن) با پیوند استخوان برای کاهش فشار روی نخاع

کلام آخر

در آرتروز گردن، ساییدگی و فرسایش معمولاً بر روی سطوح مفصلی مهره‌ها و دیسک‌های غضروفی که بین مهره‌ای و مهره دیگر قرار می‌گیرند تأثیر می‌گذارد. در عمل، این ساختار‌ها به‌کندی تخریب می‌شوند و در نتیجه درد و مشکلات دیگری از جمله سفتی گردن، حالت تهوع، سردرد و محدودیت تحرک ایجاد می‌کنند. علل آرتروز گردن می‌تواند بسیار متنوع باشد. اغلب، در مبدأ، نقایص وضعیتی وجود دارد که باعث فشار‌های غیرعادی بر روی مفاصل ستون فقرات گردنی می‌شود؛ بنابراین، افرادی که برای ساعات زیادی در مقابل میز‌ایستاده یا نشسته‌اند، در معرض خطر هستند.

از جمله علائم آرتروز گردن، شناخته شده‌ترین آن‌ها احساس درد در ناحیه پشت و گردن، احساس سفتی و دشواری در انجام حرکات حتی پیش پا افتاده مانند چرخش یا خم کردن سر است. در صورت وجود علائم معمول آرتروز گردن، بهتر است ابتدا تحت معاینه ارتوپدی قرار بگیرید. ماساژ و درمان‌های توانبخشی فیزیکی می‌تواند بسیار مفید باشد. با این حال، در موارد جدی‌تر، ممکن است لازم باشد به جراحی متوسل شوید.