دررفتگی لگن یا یه عبارت درست‌تر، دررفتگی مفصل ران (دیسپلازی هیپ) یکی از مشکلات مفصل ران است که معمولاً مادرزادی است و سالانه هزاران کودک را تحت تأثیر قرار می‌دهد. با این حال، در رفتگی لگن تنها در دوران نوزادی و کودکی دیده نمی‌شود. اگر دررفتگی مادرزادی لگن درمان نشود، باعث ایجاد مشکلات دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان می‌شود. دررفتگی‌های مادرزادی لگن ممکن است تا سنین نوجوانی و در برخی موارد در بزرگسالی مشاهده نشود.
اگر مشکل دررفتگی مفصل ران از دوران کودکی دارید و درمان نمی‌شود، ممکن است مشکلات جدی مانند کلسیفیکاسیون مفصل ران، آسیب به بافت‌های اطراف مانند لابروم و کپسول در طول زمان ایجاد شود. بنابراین، دنبال کردن علائم و دانستن چگونگی ادامه دادن، اولین قدم مهمی است که می‌توانید بردارید. در ادامه مقاله ما می‌توانید اطلاعاتی در مورد علائم دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، نحوه درک دررفتگی مفصل ران، نحوه درمان و موارد دیگر پیدا کنید.
دررفتگی لگن در بزرگسالان
مفصل ران بیشتر وزن بدن ما را تحمل می‌کند. همچنین مفصلی است که در بسیاری از حرکات مانند چمباتمه زدن، دویدن و نشستن نقش دارد. مفصل ران به دلیل ساختار آناتومیکی آن که شبیه قرار دادن توپ در حفره است، به «مفصل لانه توپی» معروف است.
مفصل ران، از پیوند استخوان ران (فمور) و لگن تشکیل می‌شود. سر استخوان ران در ناحیه حفره‌ای به نام استیبولوم در لگن قرار دارد و مفصل ران را تشکیل می‌دهد و به مفصل اجازه می‌دهد تا بچرخد و حرکت کند. به لطف ساختار قوی و انعطاف‌پذیر این مفصل که شبیه هارمونی توپ و لانه است، می‌توانیم به راحتی بسیاری از حرکات پا را انجام دهیم.
دررفتگی این هارمونی در مفصل ران، به ویژه در مواردی که ناحیه حفره استابولوم به خوبی توسعه نیافته و کم عمق باشد، وضعیتی به نام دررفتگی مفصل ران در نتیجه عدم جابجایی کامل و محکم سر استخوان ران روی می‌دهد.
دررفتگی لگن در نوزادان
در نتیجه نقص تکاملی مفصل ران به طور مادرزادی یا در اوایل نوزادی، سر استخوان ران در حفره لگن قرار نمی‌گیرد و حتی گاهی اوقات به صورت کاملاً دررفته در لبه خارجی مفصل می‌ایستد. دررفتگی رشدی لگن می‌تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد. دررفتگی مفصل ران می‌تواند به طور ناگهانی در بزرگسالان، معمولاً پس از آسیب یا تروما رخ دهد. با این حال، شایع‌ترین وضعیت این است که دررفتگی رشدی مادرزادی ران باعث ایجاد مشکلات دررفتگی مفصل ران در بزرگسالی به دلیل بی‌توجهی یا درمان ناکافی در دوران کودکی می‌شود.
علائم در رفتگی لگن در کودکان را مطالعه کنید !
در صورت وجود دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، در نتیجه بدتر شدن رابطه سر مفصل ران با حفره، باعث درد و مشکلات راه رفتن به دلیل ایجاد اختلال در راه رفتن و لنگیدن و همچنین فرسایش می‌شود.
در بزرگسالان مبتلا به دررفتگی لگن، کندی راه رفتن به دلیل کوتاهی ساق پا و ضعف عضلات اطراف باسن رخ می‌دهد. از آنجایی که این وضعیت وزن بیشتری را به پای سالم وارد می‌کند، باعث ایجاد مشکلات درد در مفصل زانو نیز می‌شود.
علائم دررفتگی لگن (مفصل ران) در بزرگسالان چیست؟
درد و لنگیدن لگن شایع‌ترین علائم دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان است. این درد معمولاً در ناحیه کشاله ران یا در کناره ران احساس می‌شود. درد با حرکت افزایش می‌یابد و با استراحت کاهش می‌یابد. علائم دررفتگی مفصل ران می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.بطور کلی علائم دررفتگی لگن در بزرگسالان، عبارتند از:
- درد در پا‌ها، باسن و ناحیه کشاله ران
- محدودیت حرکت به دلیل کاهش دامنه حرکتی مفصل ران
- سمت ساق با دررفتگی لگن کوتاه‌تر است.
- لنگیدن در هنگامی که یک مفصل ران تحت تأثیر قرار می‌گیرد یا راه رفتن ناپایدار و لرزان اگر هر دو مفصل ران تحت تأثیر قرار گرفته باشند.
بیشتر درباره علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان بدانید !
در صورت داشتن این علائم، قبل از دیر شدن برای درمان با پزشک متخصص ارتوپدی که در این زمینه خبره است، مشورت کنید. تأخیر در درمان می‌تواند به مرور زمان منجر به افزایش مشکلات و دشوارتر شدن درمان شود.
چه چیزی باعث دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان می‌شود؟
دررفتگی لگن در بزرگسالان معمولاً مادرزادی است یا در اوایل دوران نوزادی رخ می‌دهد. عوامل ژنتیکی نیز در اینجا نقش دارند. برای اینکه روی رشد باسن در دوران نوزادی تأثیر منفی نگذارد، پا‌ها را نباید در کنارهم نگه داشت. به همین دلیل توصیه می‌شود که نوزادان را قنداق نکنید.
دررفتگی تروماتیک مفصل ران همچنین می‌تواند در نتیجه صدماتی مانند تصادفات رانندگی، حوادث کار و سقوط از ارتفاع رخ دهد. بیمار باید توسط متخصص ارتوپد مورد ارزیابی قرار گیرد تا مشخص شود در موارد ضربات شدید یا حوادثی که باعث درد شدید لگن و کشاله ران می‌شود، دررفتگی مفصل ران وجود دارد یا خیر. اگر دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان به درستی درمان نشود، در درازمدت باعث درد و محدودیت مشکلات حرکتی می‌شود.
در بزرگسالان پس از جراحی تعویض مفصل ران به دلایل مختلف، بسته به دررفتگی پروتز، دررفتگی مفصل ران متفاوت دیده می‌شود. در اثر بیرون آمدن قسمت سر پروتز هیپ از سوکت، پروتز هیپ خارج می‌شود. علائمی مانند درد شدید در لگن، کوتاهی پای مصنوعی و ناتوانی در راه رفتن دیده می‌شود.
عوامل خطر دررفتگی مفصل ران چیست؟
دررفتگی رشدی لگن، بیشتر در نوزادان دختر، اولین فرزند مادر و یا در مواردی مانند تولد در وضعیت معکوس دیده می‌شود. کودکان افرادی که سابقه خانوادگی دررفتگی لگن دارند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. همچنین قنداق بستن نوزادان یکی از عواملی است که خطر دررفتگی مفصل ران را افزایش می‌دهد. به همین دلیل قنداق بستن برای نوزادان امروز کنار گذاشته شده است و توصیه می‌شود که انجام نشود.
چگونه دررفتگی لگن در بزرگسالان تشخیص داده می‌شود؟
درد لگن و لنگیدن مفصل ران شایع‌ترین علائم دررفتگی مفصل ران هستند. با این حال، این علائم می‌تواند ناشی از سایر بیماری‌های مفصل ران نیز باشد. بنابراین، موضوع چگونگی درک دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان مهم است.
برای درک دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان، لازم است ابتدا فرد توسط پزشک ارتوپد معاینه شود، علائم آن و نتایج رادیوگرافی بررسی شود.
در طول معاینه فیزیکی، پزشک تفاوت طول پا و حرکات مفصل ران و راه رفتن شما را ارزیابی می‌کند. تشخیص قطعی دررفتگی مفصل ران با معاینات رادیولوژیکی مانند عکسبرداری با اشعه ایکس هیپ، تصویربرداری تشدید مغناطیسی لگن (MR) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) انجام می‌شود. درک دررفتگی لگن در بزرگسالان و انجام درمان بدون تأخیر برای جلوگیری از مشکلات جدی مانند پارگی لابروم و کلسیفیکاسیون بسیار مهم است.
دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان چگونه درمان می‌شود؟
درمان دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان به سن بیمار، شدت شکایات، سلامت استخوان و ساییدگی مفصل ران بستگی دارد.
درمان‌های غیرجراحی مانند استفاده از ارتز هیپ به خصوص در ۶ ماه اول نتایج بسیار موفقیت‌آمیزی در نوزادان مبتلا به دررفتگی لگن دارد. درمان زودهنگام در نوزادان مبتلا به دررفتگی رشدی لگن برای جلوگیری از مشکلات بعدی مهم است.
در بزرگسالان مبتلا به دررفتگی رشدی لگن، از روش‌هایی مانند فیزیوتراپی، دارو‌های مسکن، تزریق داخل مفصلی برای تسکین درد استفاده می‌شود. با این حال، این روش‌ها اغلب راه حل دائمی ارائه نمی‌دهند.
جراحی دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان
درمان جراحی اغلب در بزرگسالان برای ارائه حمایت بهتر از لگن و تنظیم مجدد مفصل مورد نیاز است. جراحی دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان با روش‌های مختلفی انجام می‌شود. پزشک شما بر اساس شدت آسیب مفصل ران، سن شما و وضعیت آرتریت مفصل در مورد نوع جراحی تصمیم می‌گیرد.
نادیده گرفتن درد برای مدت طولانی و تأخیر در درمان به مفصل ران شما آسیب بیشتری می‌رساند. این ممکن است میزان موفقیت جراحی دررفتگی لگن را در بزرگسالان کاهش دهد.
دررفتگی مفصل ران می‌تواند باعث پارگی در بافت نرمی به نام لابروم شود که حفره مفصل را مانند یک دایره احاطه کرده است. در چنین مواردی می‌توان پارگی لابروم را با جراحی آرتروسکوپی که یک روش جراحی بسته است، ترمیم کرد.
استئوتومی پری استابولار یکی از رایج‌ترین روش‌های جراحی لگن در بزرگسالان است. در این روش، استخوان‌های اطراف لگن بریده می‌شوند، در زوایای قائم کنار هم قرار می‌گیرند و مفصل در زاویه مناسب تغییر موقعیت می‌دهد.
به دلیل دررفتگی مفصل ران، کلسیفیکاسیون ممکن است به دلیل ساییدگی مفصل ران در طول زمان رخ دهد. در مراحل پیشرفته کلسیفیکاسیون که سطوح مفصلی به طور کامل از بین می‌روند، تنها راه حل جراحی تعویض مفصل ران است.
بهتر است بدانید بهترین جراح تعویض مفصل لگن کیست ؟
جراحی تعویض مفصل ران در درمان دررفتگی لگن
جراحی تعویض مفصل ران برای دررفتگی مفصل ران پیچیده‌تر از جراحی تعویض مفصل ران برای سایر مشکلات مفصل ران است. به دلیل دررفتگی مفصل ران، سر استخوان ران ممکن است شکل و ساختار طبیعی خود را از دست داده باشد، ممکن است بافت استخوانی کافی برای تشکیل حفره در مفصل ران وجود نداشته باشد و تفاوت قابل توجه طول پا ممکن است تکنیک جراحی را پیچیده کند. در برخی موارد، ممکن است نیاز به پروتز‌های ویژه برای حمایت کافی از مفصل ران باشد.
جراحی هیپ در دوران کودکی نیز ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در برنامه‌ریزی و انجام تعویض مفصل ران در بزرگسالی شود. با این وجود، جراحی‌های تعویض مفصل ران که امروزه به طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، به عنوان یک روش درمانی ایمن در موارد ایجاد کلسیفیکاسیون بر روی زمین دررفتگی مفصل ران پذیرفته شده است.
درمان‌های غیر جراحی برای دررفتگی لگن
می‌توان گفت که درمان‌هایی که در بزرگسالان به‌جز جراحی دررفتگی مفصل ران اعمال می‌شود، راه‌حلی دائمی برای دررفتگی مفصل ران ارائه نمی‌دهد. اما با این روش‌ها می‌توان درد لگن را کاهش داد و تا حدی از محدودیت حرکات مفصل ران جلوگیری کرد. برخی از روش‌هایی که می‌توان برای تسکین درد ناشی از دررفتگی مفصل ران و در نتیجه افزایش سطح حرکت به کار برد، به شرح زیر است:
- با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی خود، می‌توانید از حرکات و فعالیت‌هایی که باعث درد می‌شوند، اجتناب کنید.
- استفاده از عصا یا بریس هنگام راه رفتن یا کاهش وزن، بهترین راه برای کاهش فشار روی مفصل ران است.
- فیزیوتراپی، عضلات اطراف لگن را تقویت می‌کند و تحرک مفصل را افزایش می‌دهد و به شما امکان می‌دهد تا راحت‌تر راه بروید.
- یکی از درمان‌های غیرجراحی دررفتگی لگن، تزریق است. تزریق در مفصل ران اغلب درد را تسکین می‌دهد و به ویژه برای بیمارانی که از جراحی اجتناب می‌کنند، استفاده می‌شود.
- درمان‌هایی مانند پلاسمای غنی از پلاکت (PRP)، تزریق سلول‌های بنیادی یا کورتیزون می‌توانند برای درد ناشی از کلسیفیکاسیون مفید باشند.
با این حال، افراد مبتلا به کلسیفیکاسیون مفصل به دلیل دررفتگی مفصل ران، به احتمال زیاد با این روش‌های درمانی راه حل قطعی پیدا نمی‌کنند. زیرا این تزریق‌ها برای تقویت عملکرد مفصل ران توپی و کاسه‌ای شکل کافی نیست. مطالعات در مورد درمان‌های تزریقی برای دررفتگی لگن در بزرگسالان هنوز ادامه دارد.
اگر دررفتگی لگن درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
اگرچه درد لگن اغلب با افزایش سن همراه است، اما می‌تواند یکی از علائم دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان باشد. گاهی اوقات می‌توانید درد لگنی را که تجربه می‌کنید، نادیده بگیرید. با این حال، احساس درد معمولاً نشانه این است که مشکلی در بدن ما وجود دارد و باید اصلاح شود.
اگر دررفتگی مفصل ران درمان نشود، آسیب به مفصل می‌تواند در طول زمان بدتر شود. در نتیجه، جراحی تعویض مفصل ران ممکن است ضروری باشد. ورزش‌ها و دارو‌ها می‌توانند به کاهش موقت درد کمک کنند.
علاوه بر این، بی‌توجهی به دررفتگی‌های رشدی مادرزادی مفصل ران و عدم درمان به موقع آن‌ها می‌تواند باعث کلسیفیکاسیون مفصل ران و درد شدید مفصل ران در سنین پایین شود.
اگر شما نیز علائم دررفتگی مفصل ران را تجربه می‌کنید، توصیه می‌کنیم قبل از بدتر شدن مشکل، زمان را برای شروع درمان تلف نکنید. استفاده از درمان مناسب در زمان مناسب می‌تواند از بدتر شدن شکایات شما جلوگیری کند و از بروز مشکلات جدی‌تر لگن در آینده پیشگیری کند. برای دریافت نظر تخصصی در مورد مشکلات مربوط به سلامت مفصل ران خود می‌توانید تصاویر رادیوگرافی یا ام آر آی را که اخیراً گرفته‌اید برای ما ارسال کنید و سؤالات خود را در نظرات با ما در میان بگذارید.