پارگی تاندون زانو یا کشکک که معمولا در ورزشکاران دیده می‌شود در نتیجه پارگی اتصال کاسه زانو و ساق پا رخ می‌دهد. کشکک، یعنی کاسه زانو که در جلوی زانو قرار دارد، استخوانی صاف و کوچک است. کشکک به وسیله تاندونی به استخوان ران و ساق پا متصل می‌شود. تاندون بین استخوان کشکک و درشت نی «تاندون کشکک» نامیده می‌شود. در حالی که فرد در حالت نشسته است، می‌تواند ساق پا را مستقیماً از طریق کشکک بالا بیاورد. در طی این حرکت، کشکک به تدریج به سمت استخوان ران جابه‌جا می‌شود. پارگی تاندون کشکک، می‌تواند ناشی از افتادن روی زانو، پریدن از ارتفاع، صاف کردن ناگهانی زانو، ضربه به تاندون یا آسیب جسم تیز باشد.
تزریق بیش از حد و غیرضروری استروئید ممکن است باعث نازک شدن و ضعیف شدن تاندون کشکک شود و همچنین پارگی تاندون کشکک در نارسایی مزمن کلیه، آرتریت روماتوئید، دیابت، عفونت و بیماری‌های متابولیک بیشتر رخ می‌دهد.
تاندون زانو می‌تواند به طور کامل یا جزئی پاره شود. در پارگی‌های کامل، حرکات زانو مختل می‌شود و ارتباط بین کاسه زانو و ساق از بین می‌رود. در پارگی‌های کامل تاندون زانو، صدایی در زانو شنیده می‌شود یا احساس پارگی ایجاد می‌شود. علائمی مانند درد در زانو، تورم، کبودی، فرورفتگی زیر کاسه زانو و ناتوانی در صاف کردن کامل ساق پا قابل مشاهده است.
چه چیزی باعث پارگی تاندون زانو می‌شود؟
در این قسمت به بررسی عواملی که منجر به پارگی تاندون زانو می‌شوند، پرداخته‌ایم. این‌ها عبارتند از:
جراحت
ممکن است در مواردی، افتادن مستقیم روی زانو یا پرش از ارتفاع باعث پارگی تاندون شود. به عبارت دیگر، برای پاره شدن تاندون کشکک باید یک آسیب بسیار قوی رخ دهد.
نقاط ضعف تاندون
احتمال پارگی تاندون زانو ضعیف، بیشتر است. دلایل ضعف تاندون را می‌توان به شرح زیر فهرست کرد:
- تاندونیت کشکک: استفاده از استروئید موضعی در درمان این بیماری که در ورزشکاران دیده می‌شود، مهم است. تزریق بیش از حد و غیر ضروری می‌تواند منجر به نازک شدن تاندون زانو شود. استفاده از استروئید خوراکی می‌تواند باعث آسیب تاندون و مفاصل شود.
- بیماری‌های مزمن: بیماری‌های مزمن مانند نارسایی مزمن کلیه، آرتریت روماتوئید، دیابت، عفونت، بیماری‌های متابولیک می‌توانند با اختلال در جریان خون به تاندون، تاندون را ضعیف کنند.
علائم پارگی تاندون زانو چیست؟
علائم آسیب تاندون (Tendinopathy) اغلب باعث درد، سفتی و از دست دادن قدرت در ناحیه آسیب دیده می‌شود. ممکن است در طول شب یا هنگام صبح که از خواب بیدار می‌شوید، درد و سفتی بیشتری را تجربه کنید. در موارد پیشرفته و درمان نشده، ممکن است هنگام استفاده از تاندون، صدای خرد شدن احساس شود.
پارگی تاندون زانو چگونه تشخیص داده می‌شود؟
ابتدا یک معاینه فیزیکی به دنبال پرسش و تفسیر خوب از شکایات اغلب برای تشخیص آسیب تاندون کافی است. اگر آسیب مربوط به استفاده از ابزار یا تجهیزات ورزشی باشد، ممکن است دانش دقیق و گاهی عملی استفاده از آن درخواست شود. اگر علائم شدید هستند یا با درمان بهبود نمی‌یابند، ممکن است نیاز به انجام آزمایشاتی مانند اشعه ایکس، سونوگرافی یا MRI باشد.
در مورد پارگی تاندون پاتلا بیشتر بخوانید!
پارگی تاندون زانو چگونه درمان می‌شود؟
برنامه ریزی درمانی با توجه به سن، سطح فعالیت و نوع پارگی بیمار انجام می‌شود. درمان غیرجراحی بسیار محدود است و فقط برای پارگی‌های جزئی قابل بررسی است. درمان‌هایی که استفاده می‌شوند، عبارتند از:
- درمان بی حرکتی: در این نوع درمان، پاها در زانوبند استراحت داده می‌شوند. این درمان به طور متوسط بین ۳-۶ هفته طول می‌کشد.
- فیزیوتراپی: در فیزیوتراپی، تمرینات خاصی برای افزایش دامنه حرکتی و تقویت مفصل انجام می‌شود.
- جراحی: درمان جراحی در پارگی‌های کامل تاندون اعمال می‌شود. ترمیم جراحی باید در اوایل دوره پس از پارگی برنامه ریزی شود. بستری پس از عمل معمولاً ۱ شب است.
آسیب‌های تاندون چگونه درمان می‌شوند؟
در بیشتر موارد آسیب تاندون را می‌توان با روش های ساده درمان کرد. برخی از روش‌ها را برایتان توضیح می‌دهیم.
- به ناحیه دردناک استراحت دهید و از فعالیت‌هایی که درد را بدتر می‌کند، خودداری کنید.
- برای ۴۸-۷۲ ساعت اول، بسته‌های یخ یا سرد را یک یا دو بار در ساعت، هر بار ۱۰-۱۵ دقیقه استفاده کنید. استفاده از یخ را تا زمانی که به کاهش درد کمک می‌کند، ادامه دهید.
- اگر دردی وجود داشته باشد که زندگی روزمره یا خواب شبانه را مختل کند، مسکن‌های ساده مصرف می‌شود.
- برای جلوگیری از سفتی از ورزش‌های ملایم و کششی استفاده می‌شود.
زمانی که بهبودی پس از این موارد احساس شود، امکان بازگشت به زندگی و فعالیت‌های روزمره به صورت کنترل شده وجود دارد. با این حال، به خصوص ورزش‌های شدید یا فعالیت‌های ورزشی رقابتی نباید بدون اطمینان از اینکه درد کاملاً از بین رفته است، شروع شود. در صورت ایجاد درد در هنگام انجام آن، فعالیت را متوقف کنید. قبل از ورزش، همیشه باید زمانی را برای گرم کردن خود اختصاص دهید.
اگر آسیب شدید یا طولانی مدت باشد، ممکن است برای ثابت نگه داشتن تاندون نیاز به استفاده از روش‌های ثابت مانند آتل، بریس یا گچ باشد. بهبودی آسیب تاندون ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. در این مرحله، صبور بودن و سازگاری با درمان مهم است. باید در نظر داشت که شروع زودهنگام استفاده از تاندون آسیب دیده ممکن است باعث آسیب بیشتر شود و در این صورت ممکن است نیاز به تغییر روش درمانی باشد.