علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان

در رفتگی مفصل لگن یک اختلال مفصلی است که معمولاً در دوران نوزادی مشاهده می‌شود یا اینکه در بزرگسالی به دلیل تروما رخ دهد. علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان معمولاً با درد ظاهر می‌شود. در این بخش به بررسی این علائم و نحوه درمان دررفتگی مفصل لگن در بزرگسالان می‌پردازیم. با ما همراه باشید.

علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان

در رفتگی مفصل لگن در بزرگسالان چیست؟

مفصل لگن که در اصطلاح به آن مفصل ران نیز گفته می‌شود، بیشتر وزن بدن ما را تحمل می‌کند. همچنین مفصلی است که در بسیاری از حرکات مانند چمباتمه زدن، دویدن و نشستن نقش دارد. مفصل ران به دلیل ساختار آناتومیکی آن که شبیه قرار دادن توپ در حفره است، به «مفصل لانه توپی» معروف است.
مفصل ران؛ از پیوند استخوان ران (فمور) و لگن تشکیل می‌شود. سر استخوان ران در ناحیه حفره‌ای به نام استیبولوم در لگن قرار دارد و مفصل ران را تشکیل می‌دهد و به مفصل اجازه می‌دهد بچرخد و حرکت کند. به لطف ساختار قوی و انعطاف‌پذیر این مفصل که شبیه هارمونی توپ و لانه است، می‌توانیم به راحتی بسیاری از حرکات پا را انجام دهیم.
در رفتگی این هارمونی در مفصل ران، به ویژه در مواردی که ناحیه حفره استابولوم به خوبی توسعه نیافته و کم عمق باشد، وضعیتی به نام دررفتگی مفصل لگن را ایجاد می‌کند که در نتیجه آن ناتوانی کامل و محکم سر استخوان  ران رخ می‌دهد.

علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان اغلب در پی یک حادثه مثل سقوط، تصادف یا آسیب ورزشی رخ می‌دهد. دربرخی موارد نیز به علت عدم توجه به مشکلات مفصلی در دوران کودکی ممکن است چنین مواردی  در بزرگسالی تجربه شوند.

واضح ترین علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان چیست؟

مهمترین علامت در رفتگی مفصل لگن، درد شدید در ناحیه کشاله ران و ساق پا است. در صورت درد شدید پا با وجود ضربه یا ورزش شدید باید در نظر داشت که ممکن است در مفاصل ناحیه هیپ بیمار مشکلی وجود داشته باشد. علائم در رفتگی  لگن در بزرگسالان عبارت‌اند از:

  • درد شدید غیر قابل توضیح در ناحیه کشاله ران
  • ایجاد ناهنجاری در قسمت لگن
  • ناتوانی در پیاده روی طولانی یا لنگیدن هنگام راه رفتن
  • یک پا کوتاهتر از پای دیگر
  • بیمار هنگام خم شدن یا دراز شدن به جلو احساس درد می‌کند.
  • ناتوانی در انجام تمریناتی که عضلات ناحیه لگن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

در صورت داشتن این علائم، قبل از دیر شدن برای درمان، از مشورت با پزشک متخصص ارتوپدی که در این زمینه خبره است غافل نشوید. تأخیر در درمان می‌تواند به مرور زمان منجر به افزایش مشکلات و دشوارتر شدن درمان شود.

دررفتگی لگن در بزرگسالان

اگر  علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟

اگرچه درد لگن اغلب با افزایش سن همراه است، اما می‌تواند یکی از علائم دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان باشد. گاهی اوقات می‌توانید درد لگنی را که تجربه می‌کنید نادیده بگیرید. با این حال، احساس درد معمولاً نشانه این است که مشکلی در بدن ما وجود دارد و باید اصلاح شود.

اگر دررفتگی مفصل ران درمان نشود، آسیب به مفصل می‌تواند در طول زمان بدتر شود. در نتیجه، جراحی تعویض مفصل ران ممکن است ضروری باشد. ورزش‌ها و دارو‌ها می‌توانند به کاهش موقت درد کمک کنند. با این حال، درمان اغلب مورد نیاز، جراحی تعویض مفصل ران و بازسازی مفصل ران است.

علاوه بر این، بی‌توجهی به دررفتگی‌های رشدی مادرزادی مفصل ران و عدم درمان به موقع آن‌ها می‌تواند باعث کلسیفیکاسیون مفصل ران و درد شدید لگن در سنین پایین شود.

اگر شما نیز علائم دررفتگی مفصل ران را تجربه می‌کنید، توصیه می‌کنیم قبل از بدتر شدن مشکل زمان را برای شروع درمان تلف نکنید. استفاده از درمان مناسب در زمان مناسب می‌تواند از بدتر شدن شکایات شما و از بروز مشکلات جدی‌تر لگن در آینده جلوگیری کند. 

جراحی تعویض مفصل لگن

در رفتگی مفصل لگن در بزرگسالان چگونه درمان می‌شود؟

درمان علائم در رفتگی لگن در بزرگسالان به سن بیمار، شدت شکایات، سلامت استخوان و ساییدگی مفصل ران بستگی دارد.

در بزرگسالان مبتلا به دررفتگی رشدی لگن، از روش‌هایی مانند فیزیوتراپی، دارو‌های مسکن، تزریق داخل مفصلی برای تسکین درد استفاده می‌شود. با این حال، این روش‌ها اغلب راه حل دائمی ارائه نمی‌دهند.

جراحی در رفتگی  لگن در بزرگسالان

درمان جراحی اغلب در بزرگسالان برای ارائه حمایت بهتر از لگن و تنظیم مجدد مفصل مورد نیاز است. جراحی دررفتگی مفصل ران در بزرگسالان با روش‌های مختلفی انجام می‌شود. پزشک شما بر اساس شدت آسیب مفصل ران، سن شما و وضعیت آرتریت مفصل در مورد نوع جراحی تصمیم می‌گیرد.

نادیده گرفتن درد برای مدت طولانی و تأخیر در درمان به مفصل ران شما آسیب بیشتری می‌رساند و ممکن است میزان موفقیت جراحی دررفتگی لگن را در بزرگسالان کاهش دهد.

در رفتگی مفصل لگن می‌تواند باعث پارگی در بافت نرمی به نام لابروم شود که حفره مفصل را مانند یک دایره احاطه کرده است. در چنین مواردی می‌توان پارگی لابروم را با جراحی آرتروسکوپی لگن که یک روش جراحی بسته است، ترمیم کرد. 

استئوتومی پری استابولار یکی از رایج‌ترین روش‌های جراحی لگن در بزرگسالان است. در این روش، استخوان‌های اطراف لگن بریده می‌شوند، در زوایای قائم کنار هم قرار می‌گیرند و مفصل در زاویه مناسب تغییر موقعیت می‌دهد.

درمان‌های غیر جراحی برای درمان علائم  در رفتگی لگن بزرگسالان

می‌توان گفت که درمان‌هایی که در بزرگسالان به‌جز جراحی در رفتگی مفصل ران اعمال می‌شود، راه‌حلی دائمی برای در رفتگی مفصل ران ارائه نمی‌دهد. اما با این روش‌ها می‌توان درد لگن را کاهش داد و تا حدی از محدودیت حرکات مفصل ران جلوگیری کرد. برخی از روش‌هایی که می‌توان برای تسکین درد ناشی از دررفتگی مفصل ران و در نتیجه افزایش سطح حرکت به کار برد، به شرح زیر است:

  • با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی خود، می‌توانید از حرکات و فعالیت‌هایی که باعث درد می‌شوند اجتناب کنید.
  • استفاده از عصا یا بریس هنگام راه رفتن یا کاهش وزن بهترین راه برای کاهش فشار روی مفصل ران است.
  • فیزیوتراپی عضلات اطراف لگن را تقویت می‌کند و تحرک مفصل را افزایش می‌دهد و به شما امکان می‌دهد راحت‌تر راه بروید.
  • یکی از درمان‌های غیرجراحی دررفتگی لگن، تزریق است. تزریق در مفصل ران اغلب درد را تسکین می‌دهد و به ویژه برای بیمارانی که از جراحی اجتناب می‌کنند استفاده می‌شود.
  • درمان‌هایی مانند پلاسمای غنی از پلاکت (PRP، PRP)، تزریق سلول‌های بنیادی یا کورتیزون می‌توانند برای درد ناشی از کلسیفیکاسیون مفید باشند. 

با این حال، افراد مبتلا به کلسیفیکاسیون مفصل به دلیل دررفتگی مفصل ران، به احتمال زیاد با این روش‌های درمانی راه حل قطعی پیدا نمی‌کنند. زیرا این تزریق‌ها برای تقویت عملکرد مفصل ران توپی و کاسه‌ای شکل کافی نیست