خشکی مفصل : علت،‌ علائم،‌تشخیص و درمان آن!

خشکی مفصل به عنوان آرتریت یا التهاب مفصل شناخته می‌شود و می‌تواند به صورت خودمختار یا به همراه بیماری‌های دیگر مانند روماتوئید آرتریت، آرتروز، فیبرومیالژیا و غیره رخ دهد. خشکی‌مفصل معمولاً ناشی از کاهش میزان مایع مفصلی است که باعث ایجاد احساس درد، سفتی و عدم تحمل در حرکت مفصل می‌شود. درمان خشکی‌مفصل بستگی به علت اصلی آن دارد. در برخی موارد، درمان می‌تواند شامل تغییرات در سبک زندگی و استفاده از روش‌های طبیعی باشد، در حالی که در موارد دیگر ممکن است به درمان دارویی یا حتی جراحی نیاز باشد.

خشکی مفصل

خشکی مفصل چیست؟

خشکی‌مفصل به وضعیتی اطلاق می‌شود که مایع مفصلی که برای حفظ سلامتی مفاصل ایجاد می‌شود، کاهش می‌یابد. این مایع مفصلی که به نام مایع سینوویال شناخته می‌شود، عملکرد مهمی در حفظ سلامت و عملکرد صحیح مفاصل دارد. با کاهش مقدار این مایع، سطح روانیت مفصل کاهش می‌یابد و ممکن است باعث ایجاد درد، سفتی و محدودیت در حرکت مفصل شود. خشکی‌مفصل می‌تواند به صورت مستقل یا همراه با بیماری‌های دیگری مانند روماتوئید آرتریت، آرتروز و غیره رخ دهد.

علت خشکی مفصل چیست؟

خشکی‌مفصل می‌تواند به دلایل متعددی رخ دهد. از جمله: التهاب مفصل، سن، آسیب مفصلی، بیماری‌های خاص و عوامل محیطی. در ادامه، به بررسی هر یک از این عوامل پرداخته‌ایم.

التهاب مفصل

التهاب مفصل (آرتریت) می‌تواند منجر به خشکی مفصل شود. برخی از نوع‌های آرتریت مانند روماتوئید آرتریت و آرتروز باعث التهاب و تخریب مایع مفصلی می‌شوند.

تغییرات سنی

با عبور از دوران جوانی، مایع مفصلی در مفاصل کمتر و قوام آن کاهش می‌یابد که ممکن است منجر به خشکی‌مفصل شود.

آسیب مفصلی

آسیب یا صدمه به مفصل می‌تواند باعث تخریب مایع مفصلی شده و به خشکی‌مفصل منجر شود.

بیماری‌های خاص

برخی از بیماری‌ها مانند دیابت، سیاکلیک اسیدوز و بیماری‌های اتوایمیون (بیماری‌هایی که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند.) می‌توانند باعث خشکی‌مفصل شوند.

عوامل محیطی

عواملی مانند آب و هوای خشک، استفاده از مواد شیمیایی تحریک کننده و فعالیت‌های سنگین و مکرر می‌توانند مایع مفصلی را کاهش داده و خشکی مفصل را تحریک کنند.

مهم است بدانید که علت خشکی مفصل می‌تواند به صورت ترکیبی باشد و ممکن است بیش از یک عامل در آن دخیل باشد. تشخیص دقیق و تعیین علت خشکی مفصل نیازمند مشاوره و معاینه توسط پزشک متخصص است.

علائم خشکی مفصل چیست؟

علائم خشکی مفصل ممکن است متنوع باشند و بستگی به شدت و مکان خشکی دارد. از جمله این علائم درد، سفتی، محدودیت در تحرک، صداهای مفصلی، التهاب، تورم و مشکلات در عملکرد روزمره است. در ادامه، برخی از علائم شایع خشکی مفصل را ذکر می‌کنیم:

درد

یکی از علائم اصلی خشکی‌مفصل، درد است. این درد معمولاً به صورت آرمانیک و مزمن در مفصل حاضر می‌شود و ممکن است در طول روز بدتر شود.

سفتی

خشکی‌مفصل ممکن است باعث سفتی در محل مفصل شود. این سفتی می‌تواند در آغاز حرکت مفصل یا پس از طولانی شدن در حالت استراحت به وجود آید.

محدودیت حرکت

با خشک شدن مفصل، ممکن است حرکت مفصل محدود شود. شما ممکن است نتوانید به طور کامل مفصل را انعطاف‌پذیر کنید و محدودیت در حرکت‌های روزمره را تجربه کنید.

صداهای مفصلی

خشکی مفصل می‌تواند منجر به تولید صداهای غیرطبیعی مانند خراشیدن و تق تق شود. این صداها را ممکن است هنگام حرکت مفصل بشنوید.

التهاب و تورم

در برخی موارد، خشکی مفصل می‌تواند به همراه التهاب و تورم در محل مفصل همراه باشد. مفصل ممکن است قرمز و داغ باشد.

مشکلات در عملکرد روزمره

خشکی مفصل می‌تواند باعث مشکلات در انجام فعالیت‌های روزمره شود؛ مانند پیاده روی، بلند شدن از صندلی، نشستن و حمل و نقل. به هر حال، این‌ها تنها برخی از علائم شایع خشکی مفصل هستند و هر فرد ممکن است تجربه‌های متفاوتی داشته باشد. اگر شما علائم خشکی مفصل را تجربه می‌کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق‌تری انجام داده و درمان مناسب را تعیین کند.

خشکی مفصل

خشکی مفصل چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تشخیص خشکی‌مفصل معمولاً توسط پزشک متخصص مفصل‌شناسی (رماتولوژیست یا ارتوپد) صورت می‌گیرد. درمراحل تشخیصی خشکی‌مفصل، پزشک ممکن است روش‌های زیر را استفاده کند:

معاینه فیزیکی

پزشک می‌تواند مفصل مورد نظر را بررسی کند و به دنبال علائم خشکی‌مفصلی نظیر سفتی، تورم، درد و محدودیت حرکت بگردد. همچنین، پزشک ممکن است از شما درباره سابقه بیماری و علائم جانبی دیگری که ممکن است با خشکی‌مفصل مرتبط باشند، سوال کند.

تصویربرداری

رادیوگرافی، آندروگرافی، سونوگرافی و MRI می‌توانند به پزشک کمک کنند تا تصویری از وضعیت مفصل و مایع مفصلی بدست آوردند و مشکلاتی نظیر کاهش مایع مفصلی، تغییرات ساختاری مفصل و التهاب را تشخیص دهند.

آزمایشات

آزمایش خون و سایر آزمایشات می‌توانند برای ارزیابی علل محتمل خشکی‌مفصل مانند التهابات مفصلی، بیماری‌های روماتولوژیکی و عوامل دیگر مورد استفاده قرار بگیرند. با بررسی این اطلاعات و یافته‌ها، پزشک می‌تواند به طور مطمئن‌تری خشکی مفصل را تشخیص دهد و براساس علت اصلی آن، درمان مناسب را تجویز کند.

درمان خشکی مفصل به چه صورت است؟

درمان خشکی‌مفصل به علت و شدت آن بستگی دارد. هدف اصلی درمان خشکی‌مفصل، کاهش درد، بهبود حرکت مفصل و افزایش کیفیت زندگی است. در زیر، روش‌های معمول درمان خشکی‌مفصل را بررسی می‌کنیم.

داروهای خشکی مفصل

پزشک ممکن است داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد مفصلی تجویز کند. همچنین در برخی موارد، داروهای ضد روماتیسمی و داروهای کورتیکواستروئیدی (کورتیکواستروئید‌ها) ممکن است نیز استفاده شوند.

فیزیوتراپی برای درمان خشکی‌مفصل

تمرینات فیزیکی و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود عملکرد مفصل و افزایش انعطاف‌پذیری کمک کنند. فیزیوتراپیست می‌تواند برنامه‌های تمرینی مناسب برای شما طراحی کند.

تغییرات در سبک زندگی

کاهش فعالیت‌های مکرر و سنگینی که می‌تواند مفاصل را تحت فشار قرار دهد، می‌تواند به بهبود خشکی‌مفصل کمک کند. همچنین، تغذیه مناسب و کاهش وزن می‌تواند فشار روی مفاصل را کاهش دهد.

مصرف آب کافی

مصرف مقدار کافی آب می‌تواند به حفظ مایع مفصلی کمک کند و خشکی‌مفصل را کاهش دهد.

جراحی برای درمان خشکی مفصل

در موارد شدیدتر و مقاوم به درمان، جراحی ممکن است لازم باشد. به‌عنوان مثال، جراحی تعویض مفصل می‌تواند در برخی موارد آرتروز مفصلی موثر باشد.

پیشنهاد می‌‌کنم در صورت احساس خشکی‌مفصل و تشخیص آن با پزشک خود مشورت کنید تا درمان مناسب و متناسب با وضعیت خود را دریافت کنید. همچنین، توصیه می‌شود که در صورت لزوم از خدمات متخصصان دیگر نظیر فیزیوتراپیست و متخصص تغذیه نیز بهره بگیرید.