ورزشکاران و سایر افرادی که به طور مکرر دوی سرعت، کوهنوردی، پرش یا پریدن میروند، در معرض خطر آسیب دیدگیهای مختلف مخصوصا در ناحیه عضلات پا هستند. یکی از شایعترین آسیب دیدگیها به ویژه در بین ورزشکاران، آسیب دیدگی همسترینگ است و در بیشتر اوقات با روش تمرینی rice قابل درمان است. در این مقاله، به انواع مختلف، روشهای تشخیص و درمان، آناتومی و دیگر مسائل مربوط به این آسیب دیدگی خواهیم پرداخت. اگر میخواهید به صورت کامل با آن آشنا شوید تا انتهای مقاله را مطالعه کنید.
آسیب دیدگی همسترینگ چیست؟
آسیب دیدگی همسترینگ، مانند کشیده شدن همسترینگ، اغلب در ورزشکاران به ویژه در ورزشکارانی که در ورزشهایی که نیاز به دوی سرعت دارند، مانند دو، فوتبال و بسکتبال رخ میدهد. کشش یا کشیدگی همسترینگ آسیبی است که به یک یا چند ماهیچه در پشت ران وارد میشود. اکثر آسیبهای همسترینگ با درمانهای ساده و غیر جراحی به خوبی درمان میشوند.
همسترینگ چیست؟
همسترینگ بزرگترین عضله ران را به استخوان متصل میکند. کار اصلی همسترینگ این است که به پا اجازه میدهد خم و کشیده شود. عضلات همسترینگ از پشت ران پایین میآیند. سه عضله همسترینگ وجود دارد:
- نیمه وتری
- نیمه غشایی
- عضله دوسر ران
آنها از پایین لگن و در محلی به نام توبروزیته ایسکیوم شروع میشوند. آنها از مفصل زانو عبور کرده و به پایین ساق پا ختم میشوند. فیبرهای عضلانی همسترینگ به بافت سخت و همبند تاندونهای همسترینگ، نزدیک نقاطی که تاندونها به استخوانها میچسبند میپیوندند. گروه عضلانی همسترینگ به شما کمک میکند تا پای خود را صاف به عقب بکشید و زانوی خود را خم کنید.
همچنین بخوانید: دررفتگی مفصل ران: شناخت علائم، راههای پیشگیری و درمان
درجات آسیب همسترینگ
درجه شدت آسیب همسترینگ شما را توصیف میکند:
- درجه ۱: کشش خفیف ماهیچه
- درجه ۲: پارگی جزئی عضله
- درجه ۳: پارگی کامل عضله
علل آسیب دیدگی همسترینگ
آسیبهای همسترینگ میتواند به روشهای مختلفی رخ دهند که شایعترین آنها، کشش بیش از حد است. دلایل دیگر عبارتاند از:
- خستگی ناشی از تمرین بیش از حد
- ضربه مستقیم به ران شما
- آسیب کشاله ران
- گرم کردن ناکافی
- آسیب قبلی همسترینگ
- فشار عضلانی زیاد
نکته: فشار عضلانی زیاد علت اصلی کشیدگی عضلات همسترینگ است. این میتواند زمانی اتفاق بیفتد که عضله بیش از ظرفیت خود کشیده شود یا با یک فشار ناگهانی به آن وارد شود. کشیدگی عضلات همسترینگ اغلب زمانی اتفاق میافتد که عضله در حین انقباض است. در حین دوی سرعت، ماهیچههای همسترینگ به طور غیرعادی منقبض میشوند زیرا پای عقب صاف میشود و از انگشتان پا برای فشار دادن و حرکت به جلو استفاده میشود. عضلات همسترینگ نه تنها در این نقطه از گام بلند میشوند، بلکه فشار زیادی از وزن بدن و همچنین نیروی مورد نیاز برای حرکت رو به جلو بر آنها وارد میشود. مانند کشیدگی ها، بریدگی تاندون همسترینگ نیز در اثر فشارهای شدید و ناگهانی ایجاد میشود.
عوامل خطر
عوامل متعددی میتواند احتمال آسیب عضلانی را افزایش دهد، این عوامل عبارتاند از:
- سفتی عضلانی: ماهیچههای سفت در برابر فشار آسیبپذیر هستند. ورزشکاران باید برنامه تمرینات کششی روزانه را در تمام طول سال دنبال کنند. عدم تعادل عضلانی: هنگامی که یک گروه عضلانی بسیار قویتر از گروه عضلانی مقابل خود باشد، میتواند منجر به کشیدگی شود. این آسیب دیدگی اغلب در عضلات همسترینگ اتفاق میافتد. عضلات چهار سر ران در جلوی ران معمولا قویتر هستند؛ در طول فعالیتهای با سرعت بالا، همسترینگ ممکن است سریعتر از عضله چهار سر ران خسته شود، این خستگی میتواند منجر به فشار شود.
- ریکاوری ضعیف: اگر عضلات شما ضعیف باشند، کمتر میتوانند با فشار ناشی از ورزش کنار بیایند و احتمال آسیب دیدگی بیشتر میشود.
- خستگی عضلانی: خستگی تواناییهای جذب انرژی عضلات را کاهش میدهد و آنها را مستعد آسیب میکند.
چه کسانی بیشتر دچار آسیب دیدگی همسترینگ میشوند؟
انتخاب نوع فعالیت هر کسی ممکن است او را دچار کشیدگی همسترینگ کند، اما کسانی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارتاند از:
- ورزشکارانی که در ورزشهایی مانند فوتبال، فوتبال، بسکتبال شرکت میکنند
- دوندگان مارتن یا دوندگان سرعت
- بالرینها
- ورزشکاران مسن که برنامه ورزشی آنها عمدتاً پیاده روی است
- ورزشکاران نوجوانی که هنوز در حال رشد هستند
نکته: کشیدگی همسترینگ بیشتر در نوجوانان رخ میدهد زیرا استخوانها و ماهیچهها با سرعت یکسانی رشد نمیکنند. در طول جهش رشد، استخوانهای کودک ممکن است سریعتر از ماهیچهها رشد کنند. استخوان در حال رشد عضله را محکم میکشد. یک پرش، کشش یا ضربه ناگهانی میتواند عضله را از اتصال آن به استخوان جدا کند.
علائم
بسته به شدت آسیب ممکن است علائم مختلفی داشته باشید. نشانههایی که افراد را از آسیب دیدن عضله همسترینگ با خبر میکنند عبارتاند از:
- درجه ۱: درد ناگهانی و تابشی در پشت ران: قدرت شما تحت تاثیر قرار نمیگیرد، اما حرکت دادن پا دشوار خواهد بود.
- درجه ۲: پارگی جزئی: دردناکتر از درجه ۱ است و ممکن است کمی ورم، کبودی و کاهش قدرت در پا داشته باشید.
- درجه ۳: پارگی شدید. درد، حساسیت، تورم و کبودی شدید خواهید داشت.
دیگر علائم آن عبارتاند از:
- برآمدگی یا گره در ناحیه ران
- گرفتگی عضلات (اسپاسم)
- سفتی عضلانی به ویژه پس از سرد شدن عضله
- درد ناگهانی و شدید در پشت ران
- کبودی
- تورم در چند ساعت اول پس از آسیب
- کبودی یا تغییر رنگ پشت ساق پا زیر زانو در چند روز اول
- ضعف در همسترینگ که میتواند برای هفتهها ادامه داشته باشد
شیوه زندگی و درمانهای خانگی
برای مراقبت از آسیب جزئی همسترینگ، روش RICE را امتحان کنید:
- استراحت: برای استراحت عضلات همسترینگ و اجازه ترمیم بافتهای آسیب دیده استراحت کنید. از هر گونه فعالیتی که باعث درد، تورم یا ناراحتی میشود خودداری کنید. اگر بیش از یک کشیدگی عضلانی جزئی دارید، ممکن است پزشک توصیه کند که از عصا استفاده کنید تا وزن خود را از پای آسیب دیده بردارید.
- یخ: تا جایی که میتوانید ناحیه را پس از آسیب یخ بزنید. در چند روز اول پس از آسیب، هرتا ۳ ساعت در حالی که بیدار هستید، یک کیسه یخ را به مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه روی ناحیه آسیب دیده نگه دارید؛ سرما، درد و تورم را کاهش میدهد، همچنین در صورت پارگی ممکن است خونریزی را کاهش دهد. اگر بیماری عروقی، دیابت دارید یا نمیتوانید در پای خود احساس زیادی داشته باشید، قبل از کمپرس یخ با پزشک صحبت کنید.
- بانداژ: پای خود را با یک باند کشی بپیچید تا تورم کاهش یابد. مراقب باشید خیلی سفت نپیچید؛ در صورت افزایش درد، بیحس شدن ناحیه یا ایجاد تورم در زیر ناحیه پیچیده شده، بانداژ را شل کنید.
- ارتفاع: زمانی که در حال استراحت (دراز کشیدن) هستید، پایتان را بالاتر از سطح بدن قرار دهید. در صورت امکان، پای خود را بالاتر از قلب خود قرار دهید.
- داروهای ضد درد: داروهایی مانند ایبوپروفن و استامینوفن نیز ممکن است کمک کننده باشند. پس از چند روز، به آرامی از پای آسیب دیده استفاده کنید. توانایی پا برای تحمل وزن و توانایی شما برای حرکت بدون درد باید با گذشت زمان بهتر شود.
تشخیص آسیب دیدگی همسترینگ
در طول معاینه فیزیکی، پزشک، تورم و حساسیت در پشت ران را بررسی میکند؛ این که درد کجاست و چقدر بد است میتواند اطلاعات خوبی در مورد آسیب بدهد.
حرکت دادن پای آسیب دیده در موقعیتهای مختلف به پزشک کمک میکند تا مشخص کند کدام ماهیچه آسیب دیده است و آیا به رباطها یا تاندونها آسیب وارد شده است.
بیشتر بخوانید: پارگی رباط صلیبی: جراحی و درمان محافظه کارانه
تستهای تصویربرداری
در آسیبهای شدید همسترینگ، عضله میتواند پاره شود یا حتی از لگن یا ساق پا جدا شود. هنگامی که این اتفاق میافتد، یک تکه کوچک از استخوان را میتوان از استخوان اصلی جدا کرد، که به عنوان شکستگی بیرون زدگی شناخته میشود. اشعه ایکس میتواند شکستگیهای بیرون زدگی را بررسی کند، در حالی که سونوگرافی و MRI میتواند پارگی عضلات و تاندونها را نشان دهد.
درمان آسیب دیدگی همسترینگ
اصلیترین هدف درمان، کاهش درد و بهبود عضلات است، روشهای درمان عبارتند از:
فیزیوتراپی
فیزیوتراپیست میتواند به بیمار نشان دهد که چگونه تمرینات کششی و تقویتی همسترینگ ملایم را انجام دهد. پس از کاهش درد و تورم، پزشک میتواند به او نشان دهد که چگونه ورزشها را برای افزایش قدرت انجام دهد.
عمل جراحی
بیشتر آسیبهای همسترینگ که شامل پارگی جزئی عضلات میشود، به مرور زمان و با فیزیوتراپی بهبود مییابند. اگر عضله از لگن یا ساق پا خارج شده باشد، جراحان ارتوپد میتوانند آن را دوباره بچسبانند. پارگیهای شدید عضلانی نیز قابل ترمیم هستند.
کلام پایانی
آسیبهای مختلفی که در همسترینگ ایجاد میشوند، در هر درجهای که باشند درمانپذیر هستند. این آسیبها معمولا با روشهای خانگی و درمانهای فیزیوتراپی قابل درمان هستند و فقط در صورت بروز آسیبهای شدید نیاز به جراحی وجود دارد. در این مقاله، به صورت کامل تمام راههای درمان، تشخیص، انواع، علائم و علل آسیب دیدن عضله همسترینگ را توضیح دادیم.
سوالات متداول
ورزشکاران، به ویژه آنهایی که میپرند، کوهنوردی میکنند و پرت میشوند. همچنین اگر قبلاً آسیب دیده اید، احتمال آسیب دیدگی همسترینگ نیز بیشتر است.
اکثر درمانها را میتوان در خانه انجام داد. بسته به شدت جراحت ممکن است درمان آن چند روز یا چند ماه طول بکشد.
بله. درد در ران ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شود.